Ол 1916 жылдың 4 ақпанында Железин ауданының Еңбекші ауылында дүниеге келген. Жастайынан жетім қалған баланы ауылдастары өз отбасына қабылдап, басқа бес баласымен қатар тәрбиелеп өсірген.

1942 жылы атам майданға шақырылды. Омбыдағы зениттік артиллерия училищесін тәмамдап, сержант шенін алғаннан кейін Сталинград майданына аттанады. 8-әуе армиясының құрамындағы 459-зениттік артиллериялық полкке тағайындалды.

Архив деректері мен «Подвиг народа» порталының мәліметтеріне сәйкес, 1943 жылы 2-батареяның қару ату командирі ретінде Қайыргелді ерекше ерлік көрсетіп, «Ерлігі үшін» медалімен марапатталған. Марапат парағында оның әуе қаруын шебер басқарғаны және жау ұшақтарына дәл соққы жасағаны жазылған: Ростов түбіндегі шайқастарда бір немістің Ме-110 ұшағын атып түсіріп, тағы біреуін зақымдаған.

Атам жауынгерлік жолында Вена, Бухарест және Будапешт шайқастары сияқты бірталай ірі әскери операцияларға қатысты. Соғысты 2-Украина майданы құрамында Венада аяқтады. Соғыста көрсеткен ерлігі мен табандылығы үшін «Сталинградты қорғағаны үшін», «Бухарестті азат еткені үшін», «Будапештті азат еткені үшін», «1941–1945 жж. ҰОС Германияны жеңгені үшін» медальдарымен марапатталды.

Соғыс аяқталғаннан кейін сержант Жүсіпов Еуропаның қираған қалаларын қалпына келтіру ісіне қатысып, тұтқындар мен бейбіт халыққа көмек көрсетуді жалғастырды. Сол себепті ол тек 1947 жылы ғана әскерден босатылды.

Үйге оралғаннан кейін Қайыргелді Прииртышск ауылында тұтынушылар одағының төрағасы, кейін Железинка ауылындағы май зауытында бас есепші болып еңбек етті. Жұбайы Сағила Жуминамен бірге алты бала тәрбиелеп өсірді. Олардың өмірі еңбекқорлықтың, адалдық пен төзімділіктің үлгісіне айналды.

Атам 1984 жылы өмірден өтті. Оның есімі біздің отбасымыздың жадында отан алдындағы ерлік пен борыштың символы ретінде мәңгі сақталады. «ПМХЗ» ЖШС-ның Жұртшылықпен байланыс жасау бөлімі